Elk jaar rond de Nationale Dodenherdenking organiseert Stichting 4 mei Grootegast een speciale bewustwordings-activiteit voor de hoogste groepen van de basischolen in Grootegast en Sebaldeburen.
Leerlingen van onze basisscholen draaien mee in het project Adopteer een Monument, waarbij ze een jaar lang het oorlogsmonument aan de Beukemalaan verzorgen en schoonmaken, en ook actief meedoen aan de herdenking, 's avonds 4 mei om 8 uur nabij en rondom ons monument.
Op uitnodiging van de Stichting Vier Mei Grootegast vertelt gastspreker Michaël Povel de kinderen van de groepen 7/8 woensdag 2 april over zijn jeugd tijdens en na de Tweede Wereldoorlog.
Als gastspreker wil de heer Povel het verhaal van de Tweede Wereldoorlog levend houden en stimuleert hij de kinderen te vragen naar de familieverhalen, omdat 'dit nooit meer mag gebeuren'.
Schoolactiviteiten 2014
“Vrijheid, die geen vrijheid was”
De heer Povel wordt geboren in 1941 in Amsterdam. Moeder is afkomstig uit een Joodse familie uit Berlijn, vader is niet-Joods; ze trouwen in 1933 en vestigen zich kort daarna in Nederland. De heer Povel vertelt hoe de bewegingsvrijheid van het gezin steeds meer beperkt wordt: er komen bordjes met Verboden voor Joden, Joden mogen niet meer naar de bioscoop of naar het café, Joodse ambtenaren worden ontslagen, daarna ook Joodse meesters en juffen en dan mogen de Joodse kinderen ook niet meer naar school.
Tijdens de Duitse inval in mei 1940 is de vader van de heer Povel betrokken bij de slag om de Grebbeberg. Hij ontsnapt daar aan de dood als de stelling, die hij moet verdedigen, wordt bestookt met bommen. Veel van zijn kameraden komen daarbij wel om het leven, iets waar vader Povel later in zijn leven moeilijk mee kan leven: hij heeft niets voor ze kunnen doen.
Ook oma wordt twee keer opgepakt. De eerste keer lukt het vader Povel zijn schoonmoeder vrij te krijgen; de tweede keer lukt dit niet. Ze wordt via de Hollandsche Schouwburg en Kamp Westerbork naar vernietigingskamp Sobibor gedeporteerd, waar ze later wordt vermoord. De familie denkt in eerste instantie dat ze naar een werkkamp is gebracht waar ze aardappelen moet schillen…… pas veel later horen ze de werkelijkheid.
Ook de broer van zijn moeder, oom Fritz, en de broer van zijn vader komen na de oorlog niet terug.
Dan is er de beruchte hongerwinter van 1944 op 1945. De heer Povel herinnert zich het eten van bloembollen en soep met zwarte puntjes. Zijn ouders zijn door de honger zo verzwakt, dat ze de steile trap van hun woning bijna niet meer op kunnen.
Iets wat de heer Povel zich nog altijd herinnert is het geluid van het stampen van de laarzen van de Duitsers: een geluid waar iedereen in die tijd bang voor is.
Uiteindelijk komt de vrijheid terug. Een vrijheid, zoals de heer Povel het benoemt, die geen vrijheid was.
De ouders voelen zich schuldig omdat zij de oorlog hebben overleefd en zovele anderen niet: vader heeft niets kunnen doen voor zijn vrienden, die vielen op de Grebbeberg, waar hij verantwoordelijk voor was.
Veel mensen hebben tot op de dag van vandaag nog te maken met het verleden, de ervaringen van de oorlogsjaren zijn nog steeds niet verwerkt: overlevenden, hun kinderen en kleinkinderen.
Herdenking 2014 << ^Top^ >> Vlagprotocol